Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Ο Βλαντίμιρ Εφγράφοβιτς Τάτλιν (Μόσχα, 16 Δεκεμβρίου 1885 - Μόσχα, 31 Μαΐου 1953) παρακολούθησε το Ινστιτούτο Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής στη Μόσχα (1902-1903) και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Πένζα (1905-1910).

Από το 1911 έως το 1914 παρουσίασε έργα του σε διάφορες εκθέσεις (Σαλόνι Ίζντεμπσκι, Οδησσός, 1910-1911· εκθέσεις της "Ένωσης της Νεολαίας", Αγία Πετρούπολη, 1911-1914· «Ουρά του γαϊδάρου», Μόσχα, 1912· «Βαλές Καρό», Μόσχα και Αγία Πετρούπολη, 1913· «Σύγχρονη Ζωγραφική», Μόσχα, 1912-1913, 1914).

Το 1911 οργάνωσε ένα εργαστήριο στη Μόσχα με το όνομα "Ο Πύργος" και σχεδίασε τα σκηνικά για τη θεατρική παράσταση «Ο Αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός και ο Απειθής Υιός του Άδολφ» του Μπορίς Τομασέφσκι. Ωστόσο, οι τεχνίτες των σκηνικών εκτέλεσαν τα σχέδιά του με τόση αμέλεια, που ο Τάτλιν αρνήθηκε να υπογράψει το έργο. Το 1912-1913 εργάστηκε σε μια σειρά από σκίτσα για τα σκηνικά και τα κοστούμια της όπερας του Μιχαήλ Γκλίνκα «Μια Ζωή με τον Τσάρο» και το 1915-1918 για την όπερα του Βάγκνερ «Ο Περίπλους του Καταραμένου».

Το 1914 ταξίδεψε στο Βερολίνο και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου επισκέφθηκε το εργαστήριο του Πικάσο και πιθανότατα είδε τις κυβιστικές κατασκευές του. Επέστρεψε πισω στη Ρωσία και άρχισε να εργάζεται για τα δικά του "αντι-ανάγλυφα".

Στις 10 Μαΐου 1914, στο εργαστήριό του στη Μόσχα, διοργάνωσε μια έκθεση των πρώτων του «ζωγραφικών και γωνιακών αντι-αναγλύφων». Ζούσε στη Μόσχα, αλλά περνούσε μεγάλα χρονικά διαστήματα στο Πέτρογκραντ, όπου είχε δημιουργηθεί ένας κύκλος νέων καλλιτεχνών γύρω του.

Το 1915 συμμετείχε σε όλες τις σημαντικές εκθέσεις της Πρωτοπορίας, συμπεριλαμβανομένης της «Πρώτης Φουτουριστικής Έκθεσης Ζωγραφικής: Τραμ Β» και της Τελευταίας Φουτουριστικής Έκθεσης Ζωγραφικής: 0.10» στο Πέτρογκραντ. Το 1916 διοργάνωσε την έκθεση "Το Μαγαζί" στη Μόσχα. Το 1918 συνεργάστηκε με το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ).

Το 1919 μετακόμισε στο Πέτρογκραντ και εργάστηκε ως δάσκαλος στα Ελεύθερα Εργαστήρια (ΣΒΟΜΑΣ) στο Πέτρογκραντ. Διήυθυνε το Εργαστήριο για τον Όγκο, τα Υλικά και τις Κατασκευές. Ταυτόχρονα ξεκίνησε την κατασκευή του Μνημείου για την Τρίτη Διεθνή, γνωστού και ως "Πύργος του Τάτλιν". Τον Νοέμβριο του 1920 το μοντέλο του Μνημείου παρουσιάστηκε στο Πέτρογκραντ και στη συνέχεια στη Μόσχα.

Το 1923 συμμετείχε στην «Έκθεση των Καλλιτεχνών όλων των Τάσεων» στο Πέτρογκραντ, συμμετείχε ενεργά στο Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ) και οργάνωσε την παραγωγή του ποιητικού βιβλίου του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ "Ζανγκέζι". Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 άρχισε να ενδιαφέρεται για τις εφαρμοσμένες τέχνες.

Το 1925 συμμετείχε στην Έκθεση Εσωτερικής Διακόσμησης και Βιομηχανικής Τέχνης του Παρισιού.

Από το 1925 έως το 1927 δίδαξε στο τμήμα θεάτρου και κινηματογράφου του Ινστιτούτου Τεχνών στο Κίεβο και από το 1927 έως το 1930 δίδαξε την "κουλτούρα των υλικών" στο Τμήμα Ξυλουργικής και Μεταλλουργίας της Σχολής Κεραμικής στο Ανώτατο Κρατικό Καλλιτεχνικό και Τεχνικό Ινστιτούτο (ΒΧΟΥΤΕΪΝ).

Από το 1929 και μετά άρχισε να εργάζεται πάνω σε ένα πετούμενο μηχάνημα, που ονομάστηκε «Λετάτλιν». Στη δεκαετία του 1930 και του 1940 συνέχισε να εργάζεται ως σκηνογράφος και επέστρεψε στην παραστατική ανθρωποκεντρική ζωγραφική.