Με τον τίτλο αυτό βρίσκονται στη συλλογή Κωστάκη δύο διαφορετικά είδη ζωγραφικών μορφών, τα οποία παρουσιάζουν, ωστόσο, κοινά σημεία ως προς τη σύνθεση και την τεχνική (πουαντιλισμός). Σε όλη την καλλιτεχνική του δραστηριότητα ο Μιχαήλ Ματιούσιν ενδιαφερόταν πάντα για το πρόβλημα της ουσίας του ζωγραφικού χώρου. Εδώ έχουμε δύο πίνακες όπου. Βλέπουμε αυτό που ο φιλόσοφος Νικολάι Φιόντοροφ χαρακτήρισε «γένεση του ιστού» του χώρου. Η σύνθεση βασίζεται σε ένα πολύπλοκο ρυθμό μιας συστρεφόμενης, περιστρεφόμενης μάζας. Τούτο είναι ένα σύμβολο της ύλης του χώρου, της ενότητάς του και της χρωματικής του ποικιλίας. Πινελιές. Διαφορετικού μεγέθους και χρώματος δημιουργούν μια οπτική δόνηση που προκαλεί την αίσθηση της μετατόπισης. Ο Ματιούσιν και οι μαθητές του χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο όταν ζωγράφιζαν την. καθαρή ύλη του εναέριου ή υποβρύχιου χώρου. Η περιστροφή της ύλης σχετίζεται με υψηλούς μουσικούς τόνους. Είναι ένα είδος ουράνιας μουσικής, όπου τα χρώματα παίζουν και αλληλοεπιδρούν δημιουργώντας μια ηχοχρωματική δόνηση.