ΤΟΠΙΟ

Η οργανική κατεύθυνση στην τέχνη που εισήγαγε ο Μιχαήλ Ματιούσιν έχει ως αφετηρία την έμπνευση που του εμφύσησε η πρόωρα χαμένη γυναίκα του, η ποιήτρια, συγγραφέας και ζωγράφος Ελένα Γκουρό. Η Γκουρό, που πέθανε σε ηλικία μόλις 36 ετών έχοντας αφήσει πισω της ένα ουσιαστικό εικαστικό και συγγραφικό έργο αντιμετωπίζει τη φύση σε αντιδιαστολή με τo αστικό περιβάλλον, όχι υπό την έννοια δύο αντιθετικών καταστάσεων της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά ως μετάβαση από έναν χώρο δευτερογενών καθημερινών συμβάσεων (πόλη) σε έναν χώρο πρωτογενούς και πειραματικής αναζήτησης της αντίληψης της ζωής, του Ωραίου (φύση). Η αναζήτηση αυτή είχε ως αφετηρία την άποψη που είχαν καλλιεργήσει οι συμβολιστές, ότι η βαθειά και ουσιαστική αναζήτηση του Ωραίου βρίσκεται στη φύση και στο σύμπαν. Ωστόσο ξεπέρασε τον συμβολισμό, το φυσικό περιβάλλον έγινε γι’ αυτήν ερευνητικό και πειραματικό πεδίο, ασχολήθηκε μεθοδικά με τη σύνθεση των τεχνών και μίλησε για την “συναισθησία” στις τέχνες. Μετά τον θάνατό της, ο Ματιούσιν αναφερόμενος στην Γκουρό δηλώνει με προφητικό ύφος ότι η υπέρβαση της επίγειας ζωής σύντομα θα επιτευχθεί, ότι θα ξεπεραστούν οι τρεις διαστάσεις και “θ’ αναστηθούν τα πράγματα σ’ έναν υπέροχο νέο κόσμο”. Η Γκουρό επιχειρούσε να αναπαραστήσει την οργανική κίνηση της φύσης και με τον τρόπο αυτό μας άφησε ορισμένα από τα πρώτα σχέδια καθαρής αφαίρεσης στην ιστορία της τέχνης.