Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Ο Καζιμίρ Σεβερίνοβιτς Μαλέβιτς (Κίεβο, 23 Φεβρουαρίου 1878 - Λένινγκραντ, 15 Μαΐου 1935) σπούδασε στη Σχολή Ζωγραφικής του Κιέβου.

Το 1896 η οικογένεια του Μαλέβιτς μετακόμισε στο Κούρσκ, όπου παρέμεινε μέχρι το 1904. Το φθινόπωρο του 1904 πήγε στη Μόσχα. Σπούδασε στο στούντιο του Φιόντορ Ρέρμπεργκ (1906-1910). Στην αυτοβιογραφία του αναφέρει ότι εκθέτει έργα από το 1898 και μετά· η πρώτη γνωστή αναφορά, όμως, είναι από την Έκθεση του Συλλόγου Καλλιτεχνών Μόσχας (1907-1909).

Το 1910 προσκλήθηκε από τον Λαριόνοφ να παρουσιάσει τα έργα του στην πρώτη έκθεση της ομάδας «Βαλές Καρό» και έκτοτε συμμετείχε σε πολλές πρωτοποριακές εκθέσεις (στο πρώτο Σαλόνι της Μόσχας, 1911, στις έκθεσεις της "Ένωσης Νεολαίας", Πέτρογκραντ, 1911-1914). Ως μέλος της ομάδας "Ένωση Νεολαίας", πήρε μέρος στην έκθεση «Στόχος» (Μόσχα, 1913). Σχεδίασε τα σκηνικά για τη φουτουριστική όπερα του Αλεξέι Κρουτσόνιχ και του Μιχαήλ Ματιούσιν, "Νίκη επί του Ήλιου", το 1913. Υπήρξε κυβοφουτουριστής (1912-1913) και αργότερα το ύφος της ζωγραφικής του ονομάστηκε «υπέρλογος ρεαλισμός» (1912-1914).

Το 1915-1916 συμμετείχε σε σημαντικές εκθέσεις πρωτοπορίας, συμπεριλαμβανομένης της "Πρώτης Φουτουριστικής Έκθεσης Ζωγραφικής: Τραμ V" (Πέτρογκραντ, 1915), της "Τελευταίας Φουτουριστικής Έκθεσης Ζωγραφικής: 0.10" (Πέτρογκραντ, 1915-1916) και δημοσίευσε το πρώτο από τα μεγάλα θεωρητικά του δοκίμια με τίτλο "Από τον Κυβισμό και τον Φουτουρισμό στον Σουπρεματισμό: Ο Νέος Ζωγραφικός Ρεαλισμός".

Το 1916 συμμετείχε στην έκθεση "Το Κατάστημα" στη Μόσχα. Από το 1916 έως το 1917, ο Μαλέβιτς οργάνωσε την ομάδα "Σουπρέμους" στη Μόσχα και με τους συναδέλφους του, Λιουμπόβ Ποπόβα, Ναντιέζντα Ουνταλτσόβα, Όλγα Ρόζανοβα, Ιβάν Κλιούν, Βέρα Πέστελ και άλλους, ετοίμασε το περιοδικό της ομάδας, το οποίο, ωστόσο, δεν εκδόθηκε τελικά. Μετά την Επανάσταση του 1917 έγινε πολιτικά ενεργός.

Tο 1918 εντάχθηκε στην συντακτική ομάδα της εφημερίδας «Αναρχία», όπου δημοσίευσε μια σειρά άρθρων σχετικά με την τέχνη και την εξουσία. Ήταν επίσης πολύ δραστήριος στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Λαϊκού Κομισαριάτου Διαφώτισης (ΙΖΟ ΝΑΡΚΟΜΠΡΟΣ). Σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια για το θεατρικό έργο "Μυστήριο-Μπούφο" του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι στο Πέτρογκραντ.

Από το φθινόπωρο του 1918 ήταν καθηγητής στα Ελεύθερα Κρατικά Εργαστήρια Τέχνης (SVOMAS) στη Μόσχα και στο Πέτρογκραντ. Από τον Νοέμβριο του 1919 έως τον Αύγουστο του 1922 ζούσε στο Βίτεμπσκ, όπου δίδασκε στη Σχολή Καλών Τεχνών· μετά από κάποιες φιλοσοφικές διαφωνίες, σύντομα αντικατέστησε τον Σαγκάλ στην θέση του διευθυντή.

Το 1919 έγραψε για τα Νέα Συστήματα στην Τέχνη. Οργάνωσε την ομάδα "Ουνόβις" στο Βίτεμπσκ, μαζί με τον Ελ Λισίτσκι και τη Βέρα Γιερμολάεβα και τους μαθητές του Τσάσνικ, Σουέτιν και Γιουντίν. Παραρτήματα του "Ουνόβις" άνοιξαν στις πόλεις Ορενμπούργκ και Σμολένσκ καθώς και στη Μόσχα με τη συμμετοχή του Μαλέβιτς.

Το 1919-1920 είχε μια μεγάλη συμμετοχή με 153 έργα στη Μόσχα στην Δέκατη Κρατική Έκθεση. Ο τίτλος της έκθεσης ήταν "Καζιμίρ Μαλέβιτς, Η Διαδρομή του από τον Ιμπρεσιονισμό στον Σουπρεματισμό".

Από το 1922 και μετά ζούσε στο Πέτρογκραντ, μαζί με τους μαθητές του, συμπεριλαμβανομένων των καλλιτεχνών Ιλιά Τσάσνικ και Νικολάι Σουέτιν. Στο Πέτρογκραντ, εντάχθηκε σε ένα νέο κλάδο του Κρατικού Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (GINKHUK). Διεξήγαγε θεωρητικές έρευνες και εργαζόταν πάνω σε αρχιτεκτονικά μοντέλα.